ՀԻՍՈՒՍԻ ՀԱՂԹԱԿԱՆ ՄՈՒՏՔԸ ԵՐՈՒՍԱՂԵՄ

Եւ երբոր Երուսաղեմին մօտեցան՝ եւ Բեթփագէ եկան Ձիթենեաց սարի մօտ, այն ժամանակ Յիսուսը երկու աշակերտ ուղարկեց, Եւ ասեց նորանց.  գնացէք այդ գիւղը, եւ շուտով այնտեղ մի էշ կ’գտնէք կապած, եւ մի աւանակ նրա հետ:. Արձակեցէք բերէք ինձ մօտ։ Եւ եթէ մէկը բան ասի ձեզ, ասեցէք, թէ Նրանք Տիրոջը պէտք են. Եւ նա շուտով կ’ուղարկի նրանց։ 

«Եվ շատեր իրենց զգեստները փռում էին ճանապարհին. և ուրիշներ ծառերից ճյուղեր էին կտրում ու գցում ճանապարհի վրա: Եվ նրանք, որ առաջից ու հետևից էին գնում, աղաղակում էին և ասում. «Ովսաննա՜ Բարձրյալին, օրհնյա՜լ լինի նա, որ գալիս է Տիրոջ անունով. օրհնյա՜լ լինի մեր հոր՝ Դավթի թագավորությունը, որ գալիս է: Խաղաղությո՜ւն՝ երկնքում և փա՜ռք՝ բարձունքներում»: 

Բայց այս ամենը եղաւ, որ կատարուի մարգարէի ձեռով խօսուածը, որ ասում է. Ասացէք Սիօնի դստերը. Ահա քո թագաւորը քեզ մօտ է գալիս, հեզ՝ եւ էշն ու աւանակի քուռակը հեծած>>։ 

Հեզությունը Քրիստուսի թագավորական հատկանիշներից մեկն է, որ Զաքարիան նշում է իր մարգարեության մեջ:

Քրիստոս չեր գալիս մարդկանց իրեն ծառայեցնելու: Նա գալիս էր մարդկանց ծառայելու, նա տարբեր էր բոլոր թագավորներից: Նա անմահ թագավորն էր, որ արդեն խոնարհվել էր երկինքների բարձրությունից իր արարածներին օգնելու, որպեսզի փրկվեն նրանք: 

Նա չեր գալիս իշխելու, նա գալիս էր Իր երկնային զորությամբ, իր Արարչի զորությամբ մարդկանց ազատելու մեղքի, չարության կապանքներից:    

Sunday of the Advent

Գալստյան Կիրակի

Մեծ Պահքի վեցերորդ կիրակին կոչվում է Գալստյան կիարակի։ Այս կիրակին Տիրոջ՝ Հոսուս Քրիստոսի Առաջին Գալստյան` մարդեղության հիշեցումն է։ Այս կիրակին միևնույն ժամանակ Երկրորդ Գալստյան խորհուրդն ունի։

Մեծի Պահոց շրջանն իր ամբողջության մեջ հոգևոր ճանապարհորդություն է՝ սկսած մարդկային մեղանչումից մինչև հատուցում։ Այն լավագույնս նկարագրված է Արտաքսման կիրակիից մինչև Գալստյան կիրակի ներառյալ։ Ամեն մեկ ավետարանական դրվագ, վեց կիրակիների միջոցին, շարունակաբար այս գիտակցությունն է զարգացնում հավատացյալի մոտ։ Գիտակցում կատարված մեղքի, և գիտակցում դրանից ձեռփազատման կամքի անհրաժեշտության։ 

Տերը զգուշացնում է Երկրորդ Գալստյան և դրա նախանշանների մասին. «Զգույշ եղեք, գուցե մեկը ձեզ խաբի, որովհետև շատերը կգան իմ անունով ու կասեն, թե՝ ես եմ Քրիստոսը. և շատերին կմոլորեցնեն։ Լսելու եք պատերազմների ձայներ, ազգ ազգի դեմ պիտի ելնի, և թագավորությունը՝ թագավորության դեմ, և պիտի լինի սով, համաճարակ ու երկրաշարժեր։ Սակայն այս ամենը սկիզբն է երկանցԵվ բազում սուտ մարգարեներ պիտի ելնեն ու շատերին պիտի մոլորեցնեն։ Եվ անօրինության շատանալուց՝ շատերի սերը պիտի ցամաքի։ Բայց ով մինչև վերջ համբերի, նա պիտի փրկվի» (Մատթ. 24:4-13

Sunday of the Advent

The Sixth Sunday of Great Lent is called the Sunday of the Advent. This Sunday teaches us about the first Advent of Christ – His Incarnation: His Holy Birth when God became Man. This proved the Truth found in the Scriptures that by the coming of the Savior, a second chance was given to mankind to be guided on the path leading towards salvation.

This Sunday also symbolizes the Second Advent. In the Gospels and Apostolic Letters there are many references dedicated to the Second Advent, where our Lord warns us about His return.  “…Watch out and do not let anyone fool you. Many men, claiming to speak for me, will come and say, “I am the Messiah!” and they will fool many people. You are going to hear the noise of battles close by and the news of battles far away… Countries will fight each other; kingdoms will attack one another. There will be famines and earthquakes everywhere… And you will be hated by all nations for my Name’s sake… Many false prophets will appear and fool many people. Such will be the spread of evil that many people’s love will grow cold. But whoever holds out to the end will be saved” (Mt 24:4-13).

 

Sunday of the Judge

Այս առակի կինը տկար է և անօգնական, քանի որ այրի է:  Ոմանք չարաշահել ենփոխհարաբերություններն իր հետ , իսկ անպատասխանատու դատավորը ձգելովդատավարության ըմթացքը անօրենությամբ էր գործում՝ մտածելով որ մեկ այդ կինը կհոգնի և այլևս իրեն հանգիստ կթողնի։ Ինչպես առակի այրին, մենք հոգևորապես թույլ ենք և անօգնական, եւ ինչպես այրի կինը մենքևս կանգնելու ենք երկնավոր մեր դատավորի առաջ՝ հայցելու Իր արդար դատաստանը։

Ուրեմն պետք է պահպանենք մեր հավատքը մինչև Քրիստոսի երկրորդ գալուստը, երբ Հիսուսը մեզ ամբողջովին կազատի չարից: Առակի անարդար դատավորը՝ լոկ իբրև դատավոր է ներկայացված առակում, այլխնես մաորևէ ձևով համեմատելի չէ Աստծո հետ, այլ ավելին՝ նա Աստծուն հակադրելի է:  ԱրդարությանԱստվածը հանդուրժում է անարդարներին՝ ժամանակ տալով նրանց դարձի գալու համար:  Տերը մի օր փառքով կգա՝ դատելու ողջերին և մահացածներին:  Սպասում ենք վերջնականդատաստանի այդ օրվան։  Եկեք աղոթենք և աշխատենք Տիրոջ թագավորության երկնքումպատվավոր տեղի համար:

Այս առակը պետք է հասկանալ Հիսուսի Երկրորդ Գալստյան ուսմունքի շրջամակներուն։ Նույնիսկ եթե մենք տանջվում ենք առակի այրու պես՝ անհուսության ու դժվարությումների մեջ, մենք պետք է համբերատար լինենք և պահպանենք մեր հավատքը, մինչև որ մեր աղոթքներըպատասխանվեն այս կյանքում, իսկ եթե ոչ՝ մինչև մեր կյանքի վերջը կամ մինչև ԵրկրորդԳալուստը Քրիստոսի։

Այս առակը կարող եք կարդալ՝ Ղուկաս 18:1-8 

Sunday of the Judge 

The lady in this parable is weak and helpless because she is a widow. Some people abused her and the irresponsible judge did injustice to her by ignoring her constant requests for justice. Like the widow in the parable, we are spiritually weak and helpless. We need Jesus, the final judge of the universe, to do justice for us. Let us keep our faith until the second coming of Christ when Jesus will deliver us completely from the evil one.

The unjust judge in the parable is no comparison to God; but is a contrast to God. The God of justice tolerates the unjust allowing them time for conversion. The Lord will one day come in glory to judge the living and the dead. We are waiting for that day of final judgment. Let us pray and work for the place of honor in the Lord’s kingdom in heaven. 

This parable is to be understood in the background of Jesus’ teaching on his second coming. Even if we are suffering like the widow in the parable with no hope or relief, we must be patient and keep up our faith until our prayers are answered in this life, and if not, until the end of our life or until the second coming of Christ.

This parable you can find in (Luke 18:1-8)